BIBLIOGRAFIA PRZEDMIOTOWA, (mam nadzieję) PEŁNA
Opracowania dotyczące twórczości Edwarda Stachury
podzielone wg zagadnień:
konkretnych utworów lub grup utworów, których dotyczą,
całej twórczości
lub biografii Stachury
Z KOMENTARZAMI NA TEMAT (ZA)WARTOŚCI

wewnątrz podpunktów opracowania uszeregowane są chronologicznie

Opracowania dotyczące:

1 Poematów i wierszy:

1. Tomasz Wroczyński, ,,Poezje wybrane'' Edwarda Stachury, ,,Poezja'' 1981 nr 9, s. 95-98.
Recenzja tomiku, zawierająca analizę sakralizacji, mitycznej przestrzeni i ,,człowiekocentryzmu'' w tej poezji.
2. Krystyna Walc, Żywioły w poezji Edwarda Stachury, w pracy zbiorowej W Stronę współczesności. Studia i szkice o literaturze polskiej po 1939 roku, pod red. Zbigniewa Andresa. WSP, Rzeszów 1996, s. 135-150.
Analiza funkcji motywów wody, ognia, ziemi i powietrza w wierszach i poematach. Ciekawe interpretacje.

1.1 Dużo ognia

1. Tadeusz Kłak, Dwa portrety jednego bohatera, ,,Kamena'' 1963 nr 12, s. 8.
Recenzja Dużo ognia i zbioru opowiadań Jeden dzień - porównanie podmiotów tych utworów. Literatura jest wiernym zapisem życia; są one nieustannym świętowaniem, język jest odświętny, liturgiczny.
2. Krzysztof Mętrak, Emocjonalizm umityczniony, ,,Współczesność'' 1963 nr 17, s. 6.
Recenzja. Rola słowa, semantyki i emocji.
3. Jacek Trznadel, Na marginesie, ,,Tworczość'' 1963 nr 9, s. 64-5.
Recenzja. Bezokoliczniki - "murzyńska składnia".

1.2 Po ogrodzie niech hula szarańcza

1. Wojciech Roszewski, Oswajanie Absolutu, ,,Współczesność'' 1969 nr 12, s. 10
Recenzja. Autor protestuje przeciwko wszystkim określeniom stosowanym przez krytyków, którzy twórczość Steda usiłują jakoś zaszufladkować.
2. Stanisław Balbus, Burze, pioruny, niewypały, ,,Życie literackie'' 1969 nr 23, s. 10.
Recenzja. Tęsknota za egzystencją pełną i autentyczną, miłość do świata.
3. Ryszard Matuszewski, Poezja polska w roku 1968, ,,Poezja'' 1969 nr 11, s. 61-78.
Recenzja. Poemat to wypowiedź autentycznie szczera - zwierciadło pewnej wersji osobowości twórcy.
4. Ewa Szary, Złuda realna, ,,Poezja'' 1969 nr 11, s. 92
Recenzja. Motyw wędrówki. Przestrzeń między autorem realnym a fikcyjnym jest żadna.

1.3 Przystępuję do ciebie

1. Tadeusz Kłak, Moje lektury, ,,Kamena'' 1968 nr 14 s. 6.
Recenzja. ,,...tworzenie rzeczywistości sakralnej, tyle że rzeczywistość ta jest ,,z tego świata''. Cechy języka opowiadań, podobieństwo do liturgii, aluzje biblijne, symbole.
2. Michał Sprusiński, Piękny długi sen niebiański, ,,Życie literackie'' 1968 nr 30.
Recenzja. Wrażliwość młodzieńcza - kochanka i muza...
3. Jan Pieszczachowicz , Poeta i świat, ,,Twórczość'' 1969 nr 1, s. 112-115.
Recenzja. Eskapizm, ucieczka od ludzi przez potężnienie i malenie, przez stylizację staropolską.
4. Andrzej Nowak, Przystępowanie chłopca bezdomnego, ,,Radar'' 1982 nr 27, s. 8, 20.
Reflexje oparte na poemacie.
5. Bożena Chrząstowska, Otwarte niebo. Literackie świadectwa przeżywania Eucharystii, ,,W drodze'', Poznań 1992, ss. 312, 4 nlb.; tu strony 167-171.
Piękna analiza poematu w kontexcie Biblii i tradycji chrześcijańskiej. Utwór jest ,,wypowiedzią o wędrówce do tajemnicy, poezją o nie nazwanym Bogu.
Na stronach strony 174-179 analiza Missa pagana. (komentarz zob pkt 1.6 poz 2)
Treści te, rozszerzone, znajdują się też w następnym artykule:
6. Bożena Chrząstowska, Paradoksy obecności Biblii w literaturze współczesnej, ,,Przegląd Powszechny'' 1991 nr 4, s. 72-91.
Rozszerzone treści poprzedniego artykułu.
,,Edward Stachura zmarł przy otwartej księdze, w niepokonanej tęsknocie za Bogiem - do końca nie nazwanym, w tęsknocie za Ojcem Bezimiennym''.

1.4 Kropka nad ypsylonem

1. Grażyna Borkowska, Nie wszystko jest poezją, w pracy zbiorowej Sporne postaci polskiej literatury współczesnej. Natępne pokolenie, pod red. Aliny Brodzkiej i Lidii Burskiej, IBL, Warszawa 1995, s.115-129.
Między różnymi niepochlebnymi opiniami ciekawa i cenna interpretacja poematu na tle literatury polskiej. Więcej komentarzy zob. pkt 4 poz 18.

1.5 Piosenki

1. Adam Kreczmar, Ten francuski Stachura, ,,Literatura'' 1972 nr 39.
Kilka zdań o audycji radiowej, w której Poeta śpiewał swoje piosenki.
2. K. Gąsiorowski, Edward Stachura ,,Piosenki'', ,,Literatura'' 1972 nr 41.
Kilka zdań o audycji radiowej, w której Poeta śpiewał swoje piosenki.

1.6 Missa pagana

1. Tomasz Wroczyński, ,,Poezje wybrane'' Edwarda Stachury, ,,Poezja'' 1981 nr 9, s. 95-98.
Komentarz zob. wyżej, pkt 1, poz 1.
2. Bożena Chrząstowska, Otwarte niebo. Literackie świadectwa przeżywania Eucharystii, ,,W drodze'', Poznań 1992, ss. 312, 4 nlb.; tu strony 174-179.
Piękna analiza poematu w kontexcie chrześcijańskiej liturgii. Utwór jest bardziej humanistyczny niz teologiczny, natura to świątynia oczyszczenia człowieka z win własnych i świata.
Na stronach 167-171analiza Przystępuję do ciebie. (komentarz zob pkt 1.3 poz 5)
Treści te, rozszerzone, znajdują się też w następnym artykule:
3. Bożena Chrząstowska, Paradoksy obecności Biblii w literaturze współczesnej, ,,Przegląd Powszechny'' 1991 nr 4, s. 72-91.
Rozszerzone treści poprzedniego artykułu.
,,Edward Stachura zmarł przy otwartej księdze, w niepokonanej tęsknocie za Bogiem - do końca nie nazwanym, w tęsknocie za Ojcem Bezimiennym''.

2 Prozy

1. Władysław Augustyn, Cała jaskrawość życia i śmierci (o twórczości Edwarda Stachury), ''Twórczość'' 1972 nr 10, s 84-89.
Wartość świadomości, której wrogami są: dzieciństwo, sen i śmierć. Podniesienie przeżywania siebie i świata na poziom olśnienia i niezwykłości. Rewizja epifanii ,,całej jaskrawości'' w ,,Siekierezadzie''. Egzemplifikacja cytatami z opowiadań i powieści.
2. Mieczysław Dąbrowski, Stachury bohater zbuntowany, ``Nowy Wyraz'' 1972 nr 3, s. 126-136.
Fachowo i rzetelnie prezentuje autor sylwetkę bohatera stachurowej prozy, na podstawie opowiadań i powieści. Dokumentuje tezę o jedności bohatera wszystkich utworów, jego niechęć do miejskiego stylu życia, deindywidualizacji.  Wedle autora, bohater ,,Nie ucieka (...) w eschatologię, nie uznaje idei życia pozagrobowego, wiecznego.'' Autor utrzymuje, że z tej właśnie przyczyny Stachura nie pragnie nagrody wiecznej, ,,Przeciwnie - twierdzi, że jego osobowość może się zrealizować wyłącznie tutaj. Dokonuje się tu jakaś totalna mitologizacja życia''. ,,niepotrzebny mu jest Bóg''.
Nie mogę zgodzić się z tą opinią Dąbrowskiego: Stachura utracił wiarę w religię ojców i zaufanie do Boga, mimo iż pragnął ,,zostać przy boku'' Stwórcy i dramatycznie walczył, by nie znaleźć się samotnym pod pustym niebem. Walkę tę dokumentuje opowiadanie ,,Nie zlęknę się'' z tomu ,,Falując na wietrze''.
3. Bogdan Chełstowski, O prozie Edwarda Stachury, ,,Miesięcznik Literacki'' 1974 nr 5, s. 69-76.
W swoim wyraźnie tendencyjnym artykule Chełstowski - polemizując z Wacławem Tkaczukiem (zob. niżej, pkt 2.1.2, poz 3), który próbuje ,,uczynić ze Stachury teilhardystę'' (s. 70), i z krytykami przyklejającymi pisarzowi etykietki takie jak ,,russoizm'', ,,freudyzm'', ,,egzystencjalizm'', ,,franciszkanizm''- sam usiłuje zrobić z twórcy Siekierezady socrealistę, a z jego powieści - bez mała produkcyjniak. Pośród rozmaitych absurdalnych teorii Chełstowski twierdzi, iż Stachura: ,,nie nawołuje do powrotu do natury, lecz raczej do powrotu do społeczeństwa'' i do reguł tradycyjnego obyczaju (s. 71); twierdzi że w Siekierezadzie pisarz pokazuje, jak ,,...w powszechnym położeniu mas, ideał dotknął rzeczywistości, pomieszał się z nią. Trzeba pójść pomiędzy masy, żyć treścią ich życia (...) - wtedy dokona się nasz zamiar życia ?w natchnieniu?'' które najintensywniejsze jest podczas spełniania codziennych czynności (s. 73). Z braku miejsca ograniczę moją polemikę do stwierdzenia: codzienne świętowanie i ważność powszedniości wynika z przyjęcia przez narratora indywidualistycznej, ściśle podmiotowej perspektywy, ponieważ zadbał on o to, by nie wpisywać się w porządek społeczny. Bez zawodu, bez stałej pracy, wciąż tułając się, był pasożytem na ciele społeczeństwa; taki styl życia stanowił niezłą drwinę z systemu: Sted nie musiał wchodzić w żadne oficjalne i półoficjalne struktury, bo nie troszczył się o ,,telewizor, meble, mały fiat''. ,,Jeśli ktoś był naprawdę hipisem w kraju realnego socjalizmu, to właśnie Stachura'' - napisał Jan Błoński (Bezładne rozważania starego krytyka, który zastanawia się, jak napisałby historię prozy polskiej w latach istnienia Polski Ludowej, ,,Teksty Drugie'' 1990 nr 1, s. 22, w niniejszym spisie pkt 3 poz 24). O tym, jakie uczucia żywił Poeta do ,,mas'' i ,,treści ich życia'', nie muszę chyba wspominać. To, że cenił ludzi prostych, wcale nie musi oznaczać akceptacji ,,światopoglądu materialistycznego'' i sytuacji społeczno-politycznej. Podsumowując: Chełstowskiemu Stachura materialista był potrzebny po prostu - brak wiary pasował do wizji przodownika pracy, rąbiącego drewno dla społeczeństwa (niemalże ,,dla socjalistycznej ojczyzny''). Opisanie drwala wątpiącego byłoby już zbyt ryzykowne - byłby zbyt ,,inteligencki'', jak na socrealistę.
4. Leszek Bugajski, Los niezłomny, ,,Radar'' 1978 nr 10, s. 28-29.
Autor daje piękną syntezę całej prozy.
5. Henryk Bereza, Walka, w: idem, Taki układ, Iskry, Warszawa 1981, s. 328-335.
Text ten stanowi część posłowia Życiopisanie zamieszczonego w piątym tomie Poezji i prozy.
Siekierezada, Się i Fabula rasa. ,,Cechą główną wszelkich przeżyć depersonalizacyjnych jest iluzja niezawodnych rozwiązań nierozwiązywalnego'' - podsumowuje autor okres mistyczny twórczości Stachury.
6. Monika Chybowicz-Brożyńska, Twórczość Edwarda Stachury czyli postawa zen w sztuce, ,,Miscallanea Łódzkie'', 1984 nr 4, s. 18-29.
Komentarz zob w pkt. 3 poz 17
7. Michał Januszkiewicz, Od egzystencjalizmu do mistyki. O prozie Edwarda Stachury, ,,Pamiętnik Literacki'' 1994 nr 4, s. 96-115.
Bardzo ważna, rzetelna i szeroka analiza mistyki w twórczości Poety.
Epifanie całej jaskrawości oraz doświadczenia okresu mistycznego autor umieszcza w kontekście taoizmu i buddyzmu zen oraz mistyki chrześcijańskiej. W pierwszym okresie bohater pragnie ogarnąć prawdę, wyodrębnia siebie od ludzi, od świata pozornego i nieautentycznego, którego symbolem jest miasto; szuka więzi ze światem natury. Egzystencjalny bunt okresu przedmistycznego, bunt przeciw nicości, śmierci, społeczeństwu, znajduje konsekwencję i przezwyciężenie zarazem w okresie mistycznym. Elemeny wschodnie - obecne w powieściach, w Fabula rasa i w Oto:
-Bohater doznaje epifanii całej jaskrawości, osiąga satori, oświecenie - mistyka monistyczna. Wyjście ,,poza koło'' - określenie buddyjskie ,,koło życia i śmierci'', cykl przeobrażeń.
-Redukcja ego do nicości - zjednoczenie z absolutem, Pustką (tak określany jest absolut w buddyzmie).
-Przekroczenie cierpienia poprzez uświadomienie sobie jego źródła i samopoznanie, wyjście poza ,,ja''.
Autor wspaniale analizuje unio mistica -,,dyszenie w kosmos'' w Siekierezadzie, ,,było niewymownie'' we Wszystko jest poezja.
8. Michał Januszkiewicz, Edwarda Stachury mistyczna podróż na Wschód. W perspektywie prozy, ,,Polonistyka'' 1996 nr 1, s. 20-24.
Jeszcze raz o mistyce: ważne uzupełnienie poprzedniego artykułu.
9. Waldemar Szyngwelski, Proza Edwarda Stachury - autobiografia czy autobiograficzna forma wypowiedzi literackiej, w xiążce zbiorowej Interpretacje. Materiały z ogólnopolskiej konferencji naukowej II Szczecińskie Spotkania Studenckie, 11-13 maja 1999, red. Monika Drzazgowska, Blanka Użyńska, Damian Wojsław, "Albatros", Szczecin 2000, s. 227-245.
Reflexje nad sformułowanym w tytule zagadnieniem - na ile literatura jest fikcją, a na ile dokumentem autobiograficznym.
Publikacja trudno dostępna, mogę przesłać kopię

2.1 Opowiadań

2.1.1 Jeden dzień

1. Henryk Bereza, U źródeł, ,,Twórczość'' 1963 nr 3, s. 119-121.
Ten sam text zatytułowany Sprawy pierwsze zamieszczony jest w książce tegoż autora pt. Sztuka czytania, Warszawa 1966., oraz jako część posłowia Życiopisanie zamieszczonego w piątym tomie Poezji i prozy.
Recenzując pierwszy tom prozy Stachury, Bereza zalicza Poetę do pisarzy najwartościowszych: tych, którzy tworząc ponoszą największy koszt wewnętrzny. Ta twórczość to ,,krystalicznie czysty nurt liryczny''; ,,dla niego [Steda] świat jest wyłącznie wielką sumą lirycznych wzruszeń''. Poeta wraca do najelementarniejszych, pierwotnych źródeł ludzkich wzruszeń. ,,Nie kłamie. Jest niewiarygodnie uczciwy.'' ,,Edwardowi Stachurze żaden krytyk nie ma nic do powiedzenia''.
2. Jacek Łukasiewicz, Dobry dzikus, ,,Odra'' 1963 nr 5, s. 73-75. Ten sam text zatytułowany Ponad głowami starszych braci zamieszczony jest w książce tegoż autora pt. Zagłoba w piekle, Kraków 1965.
Recenzja. Bohater przyjmuje pozy zaczerpnięte z literatury: harcerz z finką, Cygan, Tarzan...
3. Henryk Vogler, Obserwacje i okrzyki, ,,Życie Literackie'' 1963 nr 10, s. 5.
Recenzja. Utwór jest pełen ,,westchnień, tęsknot, poszukiwań, okrzyków i zapytań pod adresem Boga, choć (...) nie chodzi o bóstwo określonego kultu.''
4. Krzysztof Mętrak, Jeden dzień radości, ,,Współczesność'' 1963 nr 10
Recenzja.
5. Wilhelm Mach, Jeden dzień, ,,Nowa Kultura'' 1963 nr 14, s. 2.
Recenzja. Osiem prozaicznych poematów, osiem wersji autoportretu, osiem modlitw do bolesnej i cudownej zwyczajności życia. Język potoczny i modlitewny.
6. Zbigniew Żabicki, Stachury podróż sentymentalna, ,,Nowe Książki'' 1963 nr 8, s. 416-418.
Autor twierdzi, że twórczość ta to niewiele ponad zapożyczenia ze Sterna, Sartre'a, tworzenie mitu świętego trampa, smutnego beatnika.
7. Monika Anna Maria Pogoda, Sacrum i profanum przestrzeni w opowiadaniach Edwarda Stachury, w xiążce zbiorowej Interpretacje. Materiały z ogólnopolskiej konferencji naukowej II Szczecińskie Spotkania Studenckie, 11-13 maja 1999, red. Monika Drzazgowska, Blanka Użyńska, Damian Wojsław, "Albatros", Szczecin 2000, s. 173-179.
Analiza obrazu przestrzeni miasta i przestrzeni przyrody w pierwszym tomie opowiadań.
Publikacja trudno dostępna, mogę przesłać kopię

2.1.2 Falując na wietrze

1. Tomasz Burek, Mgła i pierwsze przebłyski jasności, ,,Twórczość'' 1966 nr 11, s. 122-124.
Recenzja. Świadomość i moralność contra dzieciństwo, sen. Człowiek - pielgrzym w poszukiwaniu wartości.
2. Christian Skrzyposzek, Pieśń trubadura, ,,Kultura'' 1966 nr 50, s. 8
Recenzja. ,,...proza Stachury jest nade wszystko zbiorem zdań zachwyconych''. To właśnie człowiek jest tu centrum każdej sytuacji, ludzkie wybory etyczne decydują o drobnych zdarzeniach i o losach świata.
3. Wacław Tkaczuk, Co jasne - co skryte w mroku, ``Więź'' 1967 nr 2, s.131-134.
Recenzja. Autor koncentruje się na zagadnieniach moralnych, poszukiwaniu ,,korzeni bytu'', odwołuje się do Teilharda de Chardin.
4. Zbigniew Żabicki, Kwiatki świętego Stachury, ,,Nowe Książki'' 1966 nr 12, s. 711-713
Recenzja. Tołstojowski kult prostaczka i postulat pokory, franciszkańska pochwała cierpienia...
5. Jacek Łukasiewicz, Edward Stachura, ,,Falując na wietrze'', ,,Tygodnik Powszechny'' 1966 nr 47, s. 6
Recenzja. Apostoł prawości, naturalności, prostolinijności w zmaterlializowanych czasach stabilizacji.
6. Krzysztof Mętrak, Moja przygoda ze Stachurą, ,,Współczesność'' 1966 nr 15.
Recenzja.
7. Hamilton [Z.J. Słojewski], Święty Franciszek w dżinsach, ,,Kultura'' 1966 nr 32.
Recenzja. Wypadną mu włosy i wyrośnie brzuch...

2.1.3 Się

1. Wojciech Wyskiel, Wędrówką jedną życie jest człowieka, ,,Miesięcznik Literacki'', 1978 nr 9, s. 122-124.
Recenzja. Wędrówka oznacza zgodę na samotność, bohater ,,wędruje bez jasno określonego celu i wytyczonej marszruty, dążąc nie tyle gdzieś, co, jak powiada - naprzód.'' Potrzeba podróżowania wcale nie świadczy o ubóstwie ducha. ,,Kątnego nie interesuje mnogość i różnorodność, nad Lubaczówką czy w Meksyku chłonie przede wszystkim wrażenia podstawowe: chłód wody, ciepło słońca, dotyk wiatru...''
2. Marek Sołtysik, Wariacje na strunie ,,się'', ,,Nowe Książki'' 1978 nr 9.
Recenzja. ,,Swoim ,,się'' wypełnia całą przestrzeń między pejzażami i przedmiotami i dzięki temu je znakomicie określa.''
3. Leszek Bugajski, Się jest. Mimo wszystko, ,,Twórczość`` 1979 nr 3, s.116-118.
Recenzja. Tożsamość bohatera z poprzednimi. Egalitaryzm - zasada konstrukcyjna świata. Intuicyjne dochodzenie do prawdy, komunia ze światem.

2.2 Powieści

1. Krzysztof Rutkowski, Czas, świat i rzeczywistość w całej jaskrawości, ,,Miesięcznik Literacki'' 1978 nr 2, s. 39-48.
Autor analizuje obie powieści na tle filozofii Heideggera i Carla Friedricha von Weizsackera. Bohaterowie powieści rezygnują ze zdroworozsądkowych wyobrażeń o naturze czasu i przestrzeni, chcą istnieć Zawsze i Wszędzie, przeżywać świat jako całość, nigdy nie odpoczywać ,,w przytulnych ramionach obojętności'', żyć ,,w natchnieniu''. Przeciwstawienie poezji i literatury. Poezja jako sposób bycia. ,,Codzienne świętowanie'', stwarzanie świata na nowo: ,,Każda czynność, rozpalanie ogniska, a nawet palenie papierosa ma charakter kosmogoniczny''.
Nie zgadzam się z tezą autora nt. funkcji relacjonowania szczegółów, rozkładów jazdy itp.
2. Andrzej Szulc, Życie na ostrzu noża, ,,Radar'' 1977 nr 8, s. 14-15.
Recenzja powieści i Wszystko jest poezja. Bohater żyje bezwzględnym imperatywem moralnym, który doprowadza go do całej jaskrawości (extaza, nirvana) i potem każe jej zaprzeczyć.

• zob też pkt 2 poz 7,8

2.2.1 Cała Jaskrawość

1. Maciej Szybist, Uśmiechnięty Dostojewski, ,,Życie Literackie'' 1970 nr 6, s. 6-7.
Recenzja. Jak Poeta łączy egzystencjalizm i witalizm: aktywizm i amoralizm filozofii życia kontrastuje z egzystencjalnym absolutem odpowiedzialności.
2. Krzysztof Nowicki, Realna nierealność, ,,Tygodnik Kulturalny'' 1970 nr 15, s. 12.
Recenzja. Mitologia człowieka wolnego, żyjącego podług marzeń.
3. P. Darbeński, Opowieść o życiu natchnionym, ,,Tygodnik Kulturalny'' 1970 nr 16, s. 4
Recenzja. Bohaterowie ,,celebrują nieomal każdy gest i drobiazg, bowiem wszystkie szczegóły życia są doniosłe z punktu widzenia walki ze śmiercią''...
4. Andrzej Żurowski, Koniec wielkiej wody, ,,Współczesność'' 1970 nr 3, s. 3.
Recenzja. Istnienie, natura, ład, miejsce w całości.
5. Marian Bandtke, Cała kujawskość, ,,Fakty'' 1983 nr 11, s. 7, 13.
Podłoże biograficzne Całej Jaskrawości, Piosenki dla Potęgowej, Po ogrodzie niech hula szarańcza.

2.2.2 Siekierezada

1. Tadeusz Nyczek, Radość pisania, ,,Miesięcznik Literacki'', 1972 nr 7, s. 126-128.
Recenzja. Bohater to outsider, wyznawca wiary w słowo w czasach negacji literatury. Kreacja i opis stają się jednym.
Fragment textu dostępny na stronie Stachuriada
2. J. Pluta, Poeta z siekierą, ,,Kultura'' 1972, nr 22, s. 9.
Recenzja. Gałązka Jabłoni jest mitem...
3. J. B. Ożóg, Stachura wśród drwali, ,,Życie Literackie'' 1972 nr 11
Recenzja.
4. S. Siekierski, Zima leśnych ludzi, ,,Nowe Książki'' 1972 nr 3, s. 13-15.
Recenzja.
5. Jacek Wegner, Przyćmiona jaskrawość, ,,Literatura'' 1972 nr 1, s. 4.
Recenzja.
6. Zygmunt Trziszka, Droga do ,,Siekierezady'', ,,Poezja'' 1981 nr 8, s. 78-86.
Kontext biograficzny powstania powieści, od dzieciństwa do zimy w Kotli. Relacja z pogrzebu Poety.
7. Alfred Siatecki, ,,Siekierezada'' albo kotlańska zima Stachury, Czopika i słynnej dentystki Majki Nowak, ,,Twórczość'' 1982 nr 3, s. 136-141. Ten sam text zatytułowany Siekierezada albo zima Stachury w Kotli zamieszczony został w ,,Nadodrzu'' 1981 nr 25-26, s. 7.
Jak i dlaczego Poeta znalazł się na zrębie; co i w jaki sposób przeniósł z życia do powieści.

2.3 Wszystko jest poezja

1. Krzysztof Rutkowski, Próba całości i poezja świata, ,,Literatura'' 1976 nr 19, s. 12.
Stachura poszukiwał formuły, która pozwalałaby mu ogarnąć wszystko. Jedną z nich była Poezja - rozumiana jako filozofia życia, sposób uczestnictwa w świecie, pierwiastek boski w doczesności, głęboka istota wszelkich rzeczy, to, co jest w nich prawdziwe.
2. Krzysztof Rutkowski, Wszystko jedno, Miesięcznik Literacki 1976 nr 11, s. 126-127.
Recenzja plus refleksje ogólne.
3. Włodzimierz Maciąg, Niewinność poezji, ,,Nowe Książki'', 1976 nr 2, s. 60-61.
Recenzja. ,,Książka nie jest kreacją, a próbą zmierzenia się z życiem'', próbą zawładnięcia całością świata, włączenia go w universum poetyckie narratora.
4. [zet], Żywioł, ,,Twórczość'' 1976 nr 3.
Recenzja.
5. Leszek Bugajski, Poezja według Stachury, ,,Twórczość'' 1976 nr 6, s. 116-118.
Recenzja. Jedność bohaterów próz, inność, egalitaryzm jako zasada konstrukcyjna świata, zjednoczenie i braterstwo z nim.
Text dostępny na stronie Stachuriada
6. Z. Bieńkowski, Ład, ,,Kultura'', 1972 nr 46, s.3
Autor twierdzi, że nie wszystko jest poezją.

2.4 Fabula rasa i Oto:

 
1. Jolanta Brach-Czaina, Jednostka a możliwość innej postaci istnienia. ,,Inny stan'' Stachury, w: idem, Etos nowej sztuki, PWN, Warszawa 1984, s.101-134.
Komentarz zob niżej pkt 3 poz 16

• Zob też: pkt 3 poz 3, 23, 27; pkt 2 poz 7,8

3 Całej twórczości (też na tle biografii)

1. Krzysztof Rutkowski, Podróż do źródeł straconego czasu, ,,Literatura'' 1976 nr 28, s. 3.
Kontrkultura, wyjście poza sztukę, liczne nawiązania literackie obecne w twórczości Steda. Autor przytacza i polemizuje z ,,etykietkami'', przypinanymi Poecie przez krytykę.
2. Tadeusz Nyczek, Życiodajny, śmiercionośny, ``Miesięcznik Literacki'', 1980 nr 1, s. 59-64.
,,Nie żył dla pisania. Żył dla życia samego''. Droga Poety od Ja, przez się, do człowieka-nikt.
3. Andrzej Falkiewicz, Stachura, ,,Teksty'' 1981 nr 1, s. 85-105; nr 2, s. 77-88.
A może wędrowanie to próba wypełnienia pustki wewnętrznej? Fabula rasa to jeden z najważniejszych utworów literatury powojennej.
4. Krzysztof Rutkowski, Co to jest ,,poezja czynna''?, ,,Poezja'', 1981 nr 8, s. 48-64.
Autor analizuje koncepcję poezji na szerokim tle historycznym: odnajduje tu tradycje francuskich symbolistów, ojców kościoła, buddyzmu i zenu, dawnych mitów, polskiego romantyzmu. ,,Poezja czynna'' - to ta, której ideałem jest prawda, która nie uznaje skomercjalizowanej kultury xiążkowej. Poezja ogarnia każdą chwilę życia, jest sposobem bycia, jest całoscią stuacji działania i wypowiadania, a poeta to posłannik Słowa. Etapy rozwoju tej koncepcji w twórczości Stachury.
UWAGA!!! Te same treści, poszerzone, odnajdziemy w xiążce tegoż autora Przeciw (w) literaturze (zob. niżej).
5. Piotr Grauman, Do siebie - od siebie, ,,Akcent'' 1981 nr 1, s. 113-117.
Twórczość Stachury - rozwój filozofii czy świadomości? Panteizm, jedność Wszechświata i Umysłu.
6. Jan Marx, Polscy poeci przeklęci, ,,Poezja'' 1981 nr 8, s. 66-82.
Związek twórczości i życia jest tylko pozorny - Stachura był raczej psychopatą.
7. Henryk Bereza, Życiopisanie, posłowie w: Edward Stachura, Poezja i proza, Czytelnik, Warszawa 1982, [wyd. II - 1984] t. 5, s. 445-465.
Fragmenty tego textu opublikowane były wcześniej jako U źródeł vel Sprawy piersze (o Jednym dniu; adres i cytaty zob pkt 2.1.1. poz 1) oraz jako Walka (o Siekierezada, Się i Fabula rasa; adres i cytaty zob pkt 2 poz 5)
Do wymienionych powyżej analiz autor dodaje interpretacje Falując nawietrze i Całej jaskrawości oraz syntetyczne ujęcie twórczości Steda: ,,Jego pisarstwo jest integralne. (...) Stachura pisze całym sobą (...) Jego pisarstwo jest tożsame z jego życiem''.
8. Piotr Bratkowski, Zanim zaczniemy go czytać, ,,Tygodnik Kulturalny'' 1982 nr 21, s. 12.
Autor twierdzi, że Stachura bardziej niż św. Franciszka przypomina Chrystusa: proroka burzącego stary porządek, wywracającego stoły w świątyni. Poeta był ,,arystokratą ducha'', pogardzającym każdym, kto był choć trochę odmienny.
9. K. Gąsiorowski, *** [odpowiedź na artykuł Barbary Gładych, Odkłamany człowiek, z tegoż numeru ,,Poezji''] ,,Poezja'' 1982 nr 9, s. 88-89.
Napisana lekceważąco i z wyższością.
10. Barbara Gładych, Odkłamany człowiek, ,,Poezja'' 1982 nr 9, s. 76-87.
O prawdzie, istnieniu i nieistnieniu, byciu sobą i byciu wszystkim, ja, się i nikt, śmierci, ktorą można przeżyć. Przyznam, że trochę zawiłe to wywody i nie wszystko tam rozumiem.
11. Wojciech Pogonowski, Co to znaczy być poetą?, ,,Radar'' 1982 nr 14, s. 12-13.
Wszystko jest poezja zaprzecza stereotypom poety proroka i poety przeklętego.
12. Katarzyna Grela, Wszystko jest poezja, ,,Radar'' 1982 nr 14, s. 14-15.
O poezji, Się i Fabula Rasa.
13. J. Z. Brudnicki, Jedni do grobu, inni do willi, ,,Poezja'' 1982 nr 9, s. 40-43.
O klimatach i trendach w poezji lat 70.
14. Zygmunt Trziszka, Bóg Stachury, ,,Miesięcznik Literacki'' 1983 nr 11-12, s. 57-63.
Jak Poeta szukał na własną rękę Absolutu (najwyższej wartości). Nawiązuje do van der Leeuva (Fenomenologia religii) i C. G. Junga. Mistycyzm Stachury jest monisytczny, a więc sprzeczny z chrześcijaństwem, i gnostyczny. Idea samopoznania jako poznania wszystkiego, podnoszenie człowieka do rangi bóstwa, umieszczenie konfliktu między dobrem i złem wewnątrz psychiki ludzkiej, i ,,rozwiązanie nierozwiązywalnego'' przedstawia autor jako pochodzące z Gnozy.
15. Wojciech Kaliszewski, Poemat o wielkiej wędrówce, ,,Ład'' 1983 nr 46, s. 6.
Metafora - nazywanie świata wg dziecięcej wrażliwości.
16. Jolanta Brach-Czaina, Jednostka a możliwość innej postaci istnienia. ,,Inny stan'' Stachury, w: idem, Etos nowej sztuki, PWN, Warszawa 1984, s.101-134.
Jedno z podstawowych opracowań. Rzetelna analiza powiązań mistyki Stachury z różnymi religiami i filozofiami. Poszukiwał w nich i przyjmował to, co mu odpowiadało. Z buddyzmu: wyzwolenie z cierpienia poprzez odrzucenie pożądań, poznanie samego siebie, niepoznawalność czasu, wieczności i Boga, wzniesienie się ponad antynomie (np. szczęścia i nieszczęścia), ale odrzucił postulat systematycznych ćwiczeń nad sobą. Od Krishnamurtiego: wyzwolenie się z cierpienia poprzez wyrzeczenie się siebie na rzecz zjednoczenia z ,,rzeczywistym'', ,,nieznanym'', ,,bezimiennym'', by poznać siebie, należy obserwować i wsłuchać się w siebie nie oceniając; analizować lęk i samotność; w słowach nie można uchwycić prawdy. Wyszedł od kultury zachodniej by ją odrzucić. Poeta przejawiał cechy wspólne dla mistyki wschodniej i chrześcijańskiej razem: dążenie do absolutu poprzez doświadczenie wewnętrzne, wyrzeczenie się samego siebie, odrzucenie egoizmu , bezruch wyzwolenia (Wschód) i extaza (Zachód). Połączył obie tradycje. Zainteresowania Ewangelią i Chrysusem są, wg autorki, deklaratywne: Sted głosił miłość bliźniego głównie wtedy, kiedy to on sam miał być tym bliźnim. Forma jego doświadczeń przypomina Mistrza Eckharta i św. Jana od Krzyża
Szczegółowo analizuje autorka rozwój tych zagadnień w twórczości Poety: od początkowego egzystencjalnego buntu przez zanegowanie Ja
17. Monika Chybowicz-Brożyńska, Twórczość Edwarda Stachury czyli postawa zen w sztuce, ,,Miscallanea Łódzkie'', 1984 nr 4, s. 18-29.
Bardzo jednostronny artykuł. Całą twórczość Stachury ukazuje autorka jako inspirowaną filozofiami Wschodu, jako ilustrację drogi adepta zen, jakby nic poza tym tam nie było. ,,Błędne'' założenia kultury zachodniej (istnienie dobra i zła, możliwość dążenia do dobra) Stachura przełamuje, dostępując satori, oświecenia. Zen to Poezja - tak jak rozumiał ją Sted. Samobójstwo - wiedza absolutna spowodowała unicestwienie organizmu.
18. W. Niesiobędzki, Horyzontalna Lokomotywa, ,,Tygodnik Kulturalny'' 1984 nr 31, s. 9.
Ciekawe porównanie twórczości Stachury i Rimbauda.
19. Robert Pasieczny, Umrzeć za życia, ,,Tygodnik Kulturalny'' 1985 nr 3, s. 7.
Postawa bohatera prozy to ,,wybór siebie samego jako człowieka'', wybór wolności, walka przeciw uniformizmowi. Interpretacja mgły, całej jaskrawości jako satori.
20. Jerzy Łukosz, Wpływ Kafki na literaturę polską, ,,Twórczość'' 1985 nr 10, s. 56-62.
M. in. o różnicach między Kafką a Stachurą, różnicach, które przechodzą w podobieństwa. Sted zawarł się cały w słowie, Kafka jest poza.
21. Leszek Bugajski, Stachura, rozdział w książce tegoż autora Pozy prozy, Czytelnik, Warszawa 1986, s. 262-270.
Przekrojowy przegląd przez tworczość poety. ,,Stachura, bohater jego prozy, jej narrator - tego się nie da oddzielić''. Człowiek-nikt musi zanegować człowieka-ja, ale związany z nim, nie może zespolić się z absolutem.
22. Leon Zawadzki, Pułapka Stachury, ,,Mandragora'' 1986 nr 1, s. 69-80 (pismo ACK Wrocław)
Autor głosi tezę, iż przeżycia Stachury między początkiem 77 a kwietniem 79, były wynikiem ,,płytkiego oświecenia'' (kensio), które jest bardzo niebezpieczne dla adepta przeżyć mistycznych, gdyż te strony ducha, które wydają się być pokonane, atakują ponownie po jakimś czasie osobowość zupełnie na to nieprzygotowaną, gdyż adept sądził, iż wie już wszystko. To właśnie było przyczyną samobójstwa Stachury. Dlatego ważne jest prowadzenie oświeconego przewodnika duchowego, mistrza jogi lub zen. Marian Buchowski (pkt 4 poz 17) relacjonując ten artykuł zauważył że autor opisuje zagadnienie z pozycji takiego właśnie oświeconego i wszechwiedzącego. Zawadzki pisze że sam za młodu przeżył płytkie oświecenie, więc wie. Na bieżąco śledząc twórczość i informacje o Stedzie ,,wiedział, co się szykuje'' i żałuje że nie zapobiegł, nie odszukał i nie pomógł.
23. B.M. Bartosiewicz, To coś, ,,Poezja'' 1986 nr 4.
24. Krzysztof Rutkowski, Przeciw (w) literaturze. Esej o poezji czynnej Mirona Białoszewskiego i Edwarda Stachury, Pomorze, Bydgoszcz 1987, ss. 268.
Jedno z podstawowych opracowań. Zawiera treści obecne wcześniej w textach Edward Stachura - próba rozumowanej biografii, ,,Miesięcznik Literacki'', 1981 nr 2 (zob. niżej, pkt 4 poz 5), Co to jest ,,poezja czynna''? (zob. wyżej, pkt 3 poz 4), Zeszyty podróżne, ,,Poezja'', 1981 nr 8 (zob niżej, pkt 5), tu poszerzone i uzupełnione o analizę twórczości okresu mistycznego.
25. Barbara Gładych, Stachury dialog z Czechowiczem, ,,Integracje'' 1987 nr XXI, s. 21-24.
Podobieństwa obu poetów: samotni w swych pokoleniach, nosili w sobie śmierć, mieli negatywny stosunek do snu i do cywilizacji.
26. Jan Błoński, Bezładne rozważania starego krytyka, który zastanawia się, jak napisałby historię prozy polskiej w latach istnienia Polski Ludowej, ``Teksty Drugie'' 1990 nr 1, s.5-24.
Autor poświęca Poecie kilkanaście zdań, m.in. to: ,,Jeśli ktoś był naprawdę hipisem w kraju realnego socjalizmu, to właśnie Stachura''.
27. Jan Marx, Legendarni i tragiczni. Eseje o polskich poetach przeklętych, Wydawnictwo Alfa, Warszawa 1993, tu rozdział Tramp i trubadur, s. 415-452.
Autor, najoględniej to ujmując, nie rozumie twórczości Stachury, nazywa jego prozę ,,rozgadywaniem problemów'' i ,,prekursorskim bełkotem''.
28. Barbara Kazimierczyk, Święty Franciszek w dżinsach, ,,Wiadomości Kulturalne'' 1994 nr 9, s. 5
Ogólny przegląd twórczości - w tym rozważania o stosunku Poety do religii.
29. Mirosław Wójcik, Człowiek-nikt. Prozatorska twórczość Edwarda Stachury w kontekście buddyzmu zen, WSP, Kielce 1998, ss. 322.
- Bardzo ważna książka, wspaniała pod kątem polonistycznym, przejrzyście skomponowana, profesjonalnie napisana, autor zna chyba pięć tomów na pamięć, bardzo ładne interepretacje tam, gdzie skupia się na literaturze, a nie zawartej w niej czy wyprowadzonej ideologii, np. o przewróceniu stodoły w Całej jaskrawości.
W moim odczuciu  - i zgodnie z podtytułem - książka jest  jednostronna, mocno zorientowana na buddyzm Zen. Pominięcie poezji pozwoliło autorowi nie zajmować się wątkami pochodzącymi z kultury Zachodu, które są u Stachury obecne. W recenzji (fragment jest umieszczony na okładce) prof. Jan Błoński określa xiążkę jako monografię twórczości Stachury, analizę całościową. Monografia wg Słownika Terminów Literackich to rozprawa dążąca do wyczerpującego i wielostronnego przedstawienia zagadnień. Tutaj twórczość ukazana jest dość jednostronnie i jednokierunkowo; autor ma do tego prawo, ale nie jest to już wtedy monografia.
Zaznaczam, że powyższe uwagi są moją prywatną opinią. Podkreślam jeszcze raz: jest to bardzo ważna i wartościowa praca polonistyczna, najszersze istniejące opracowanie. Ale tezy xiążki i przeświecające spod nich poglądy autora są mi często obce.
30. Przemysław Czapliński, Piotr Śliwiński, Literatura polska 1976-1998. Przewodnik po prozie i poezji, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2000, s. 145-152.
Przekrojowe i syntetyczne spojrzenie na to, jak Sted wprowadzał w życie utopię kontrkultury i wizję literatury czynnej.
Text dostępny na stronie Stachuriada

3.1 Recepcja twórczości

1. Tadeusz Kłak, Do Edwrda Stachury list prywatny, ,,Kamena''1960 nr 15/16.
2. Krzysztof Rutkowski, Podróż do źródeł straconego czasu, ,,Literatura'' 1976 nr 28, s. 3.
Autor przytacza i polemizuje z ,,etykietkami'', przypinanymi Poecie przez krytykę.
3. Krzysztof Nowicki, Umarli i żywi, ,,Fakty'' 1980 nr 46, s. 12.
O Liście do pozostałych w radiu i TV.
4. Wojciech Pogonowski, Fascynacja Stachurą, ,,Poezja'' 1981 nr 8, s.104-109.
,,Pisarstwo Stachury jest pisarstwem o wolności'' zagrożonej przez cierpienie cielesne i duchowe, poszukiwanej podczas wędrówki. Kim jest adresat wezwania ,,rozpruć sztywny kołnierz koszuli, mówię''? Co spowodowało, że współcześni tak się Poetą interesują? Dydaktyzm w twórczości Stachury.
5. Marta Kucharska, Ty co zboże powalasz źrałe..., ,,Tygodnik Kulturalny'' 1982 nr 21, s. 12, 15.
O pokoleniowym odbiorze twórczości Stachury: ,,My z niego wszyscy...''. O pośmiertnych kuchach prasowo wydawniczych.
6. Andrzej Kołodziejski, Kto się boi Edwarda Stachury? ,,Radar'' 1983 nr 13, s. 7
Afera dotycząca projektu nadania iławskiej bibliotece imienia Edwarda Stachury.
7. T. Prusiński, Coś ty Iławie zrobił, Stedzie..., ,,Sztandar młodych'' 1983 nr 56.*
Afera dotycząca projektu nadania iławskiej bibliotece imienia Edwarda Stachury.
8. Zdzisław Łączkowski, Nie tylko legenda, ,,Kierunki'' 1983 nr 20, s. 11.
Przekrojowy, historia wydania dżinsowego.
9. Czesław Mirosław Szczepaniak, Okruchy poezji, ,,Tygodnik Kulturalny'' 1983 nr 3 s. 4.
O spektaklu w Olecku
10. Czesław Mirosław Szczepaniak, Na hurra Stachura, ,,Tygodnik Kulturalny'' 1983 nr 24 s. 16.
Stachurmania, spektakl Anny Chodakowskiej i in.
11. Ziemowit Fedecki, Moda na Stachurę, ,,Twórczość'' 1984 nr 8, s. 130-135.
Text ten zamieszczony jest również w zbiorze Kaskaderzy literatury, red. E. Kolbus, Łódź 1986, jako wstęp do utworów Stachury.
Dlaczego drobnomieszczanie i półinteligenci fascynują się Piosenkami i Fabula rasa? Nie zgadzam się z wartościującymi sądami autora, skądinąd życzliwego Poecie, doceniającego jego talent, wydającego jego młodzieńcze wiersze w latach 60.
Text dostępny na stronie Stachuriada
12. T. Olszewski, Sted, ,,Tygodnik Kulturalny'' 1984 nr 52/53, s. 16.
Recenzja spektaklu opartego na textach Stachury
13. Dariusz Tomasz Lebioda, Trzecie życie Stachury, ,,Radar'' 1985 nr 34.
O Stachurmanii
14. Ireneusz J. Kamiński, Stachura, Marina Vlady i inni. ,,Kamena'' 1987 nr 3, s. 1, 6-7.
Zgryźliwie o Stachurmanii. Wg autora Sted wierzył, że dostanie Nobla, i nie ukrywał tego.
15. Maciej Podgórski, Związek weteranów pod wezwaniem św. Stachury, Kamena'' 1987 nr 4 s. 4-5.
Polemika z powyższym.
16. Piotr Michałowski, Źródła i ujścia "poezji czynnej", ,,Nowe Książki'' 1988 nr 5, s. 54-55.
Recenzja i polemika z xiążką Krzysztofa Rutkowskiego, Przeciw (w) literaturze. (pkt 3 poz 24).

4 Biografii

1. Janusz Andrman, Edward Stachura (18 VIII 1937 - 24 VII 1979), ,,Tygodnik Kulturalny'' 1979 nr 31.
Pierwsza reakcja na wiadomośc o śmierci Poety....
2. Hamilton [Z. J. Słojewski], Jawa i sen, ,,Kultura'' 1979 nr 37, s. 16.
,,...walczył ze snem, aż go zwalczył, zwalczając też siebie...''
3. Helena Zaworska, Katastrofa świadomości, ,,Twórczość'' 1980 nr 1, s. 110-114.
Proba dotarcia do przyczyn tragedii. Kult JA doprowadzony do skrajności zagroził swojemu bóstwu, dogłębne badania JA detronizowały je. Człowiek-Ja i człowiek nikt są jednym - to prowadzi do rozdarcia i katastrofy.
4. Wojciech Pogonowski, Edward Stachura, ,,Kultura'' 1980 nr 30.
5. Krzysztof Rutkowski, Edward Stachura - próba rozumowanej biografii, ,,Miesięcznik Literacki'', 1981 nr 2, s.51-58.
Text ten zamieszczony jest również w pierwszym tomie dżinsowego pięciotomowego wydania Poezji i prozy Edwarda Stachury jako wstęp zatytułowany Poeta jak Nikt.
Interpretacja drogi życiowej Poety, od narodzin po śmierć - ilustrowany różnymi wypowiedziami i textami Stachury, umieszczony na tle rzeczywistości społecznej lat małej stabilizacji i kontrkultury.
Text dostępny na stronie Stachuriada
6. Zygmunt Trziszka, Droga do ,,Siekierezady'', ,,Poezja'' 1981 nr 8, s. 78-86.
Kontext biograficzny powstania powieści, od dzieciństwa do zimy w Kotli. Relacja z pogrzebu Poety.
7. Zygmunt Trziszka, Był ze staceńczego pokolenia, ,,Tygodnik Kulturalny'' 1981 nr 13.
8. Andrzej Moszczyński, Edward prawdziwy, ,,Poezja'' 1981 nr 8.
Text dostępny na stronie Stachuriada
9. W. Paźniewski, Krajobraz artysty, ,,Twórczość'' 1981 nr 4
O Alexandrowie Kujawskim
10. Alfred Siatecki, ,,Siekierezada'' albo kotlańska zima Stachury, Czopika i słynnej dentystki Majki Nowak, ,,Twórczość'' 1982 nr 3, s. 136-141. Ten sam text zatytułowany Siekierezada albo zima Stachury w Kotli zamieszczony został w ,,Nadodrzu'' 1981 nr 25-26, s. 7.
Jak i dlaczego Poeta znalazł się na zrębie; co i w jaki sposób przeniósł z życia do powieści.
11. Zygmunt Trziszka, Edwarda Stachury zmagania z samym sobą. (Próba psychografii), ,,Miesięcznik Literacki'' 1983 nr 7, s. 30-37.
Bardzo dobry szkic sylwetki psychologicznej Poety na podstawie jego biografii i utworów.
12. Zygmunt Trziszka, Gwałtowne zamknięcie dzieła otwartego, ,,Tygodnik Kulturalny'' 1983 nr 22, s. 3, 15.
Fragmenty textu poprzedniego w niniejszym spisie.
13. Marian Bandtke, Sierota z wyboru, ,,Fakty'' 1983 nr 12, s. 7.
Dzieciństwo, konflikt z ojcem.
14. Marian Bandtke, Civitas Thoruniensis, ,,Fakty'' 1983 nr 12.
O toruńskim życiu kulturalnym w czasach Steda.
15. Zygmunt Trziszka, Uciszał serce pieśniami, ,,Tygodnik Kulturalny'' 1984 nr 31, s. 9,11.
Bio-psychografia.
16. Mirosław Derecki, Lubelskie lata Edwarda Stachury, ,,Kamena'' 1986 nr 22, s. 1, 6; nr 23, s. 3; nr 24, s. 3; nr 25, s. 3, 10; nr 26, s. 4-5.
Jak to młody Sted pluł pod nogi przechodzącym obok niego studenkom KUL-u: ,,te kkurewskie ddrobnomieszczanki...''
17. Marian Buchowski, Edward Stachura. Biografia i legenda, wyd. II, Kamerton, Opole 1993, ss. 379, 5 nlb.
Jedno z podstawowych opracowań. Opisy wydarzeń z życia Poety wzbogacone są przedrukami dokumentów, fragmentami Stedowych listów i dzienników (w tym wcześniej nie publikowane fragmenty), wspomnieniami i recenzjami. Xiążka zawiera ponadto antologię wspomnień o Stachurze, i historię ,,stachurmanii'' - oddźwięku twórczości poety u czytelników (do samobójstwa włącznie). Mnóstwo zdjęć, fotokopie rękopisów.
18. Grażyna Borkowska, Nie wszystko jest poezją, w pracy zbiorowej Sporne postaci polskiej literatury współczesnej. Natępne pokolenie, pod red. Aliny Brodzkiej i Lidii Burskiej, IBL, Warszawa 1995, s.115-129.
Autorka polemizuje z opinią, że w twórczości Stachury pisanie zjednoczyło się z życiem: szczelina między światem i słowem istniała i przerażała go. Autorka zarzuca Poecie elitaryzm i nieszczerość - rzeczowo argumentując. Między różnymi niepochlebnymi opiniami ciekawa i cenna interpretacja poematu Kropka nad ypsylonem na tle literatury polskiej.

4.1 Wspomnienia i reflexje

1. B. Dzitko, Sted. Wspomnienia o Edwardzie Stachurze, ,,Warmia i Mazury'' 1979 nr 10.*
2. M. Zieliński, Edward Stachura, ,,Kultura'' 1979 nr 31, s.3
,,Zabiły go własne słowa...''
3. Helena Zaworska, Katastrofa świadomości, ,,Twórczość'' 1980 nr 1.
Kult JA doprowadzony do skrajności zagroził swojemu bóstwu, dogłębne badania JA detronizowały je. Człowiek-Ja i człowiek nikt są jednym - to prowadzi do rozdarcia i katastrofy.
4. Janusz Żernicki, Bruno i Sted, ,,Poezja'' 1981 nr 9, s. 28-35.
,,Sted był religiotwórcą. Zżymał się, kiedy mu to mówiłem...''
5. Marta Kucharska, Kamera gotowa!, ,,Poezja'' 1981 nr 8, s. 87-91.
Jak kręcono film dokumentalny o Stachurze.
6. Krzysztof Mętrak, Mowa wygłoszona w dniu zaduszek 1979 roku, ,,Literatura'' 1981 nr 30.
Text ten znajduje się też w xiążce Mariana Buchowskiego, zob. wyżej, pkt 3, poz 16.
7. Jan ,,Jaśkoluby'' Czopik-Leżachowski, Po tej stronie rzeki, ,,Poezja'' 1981 nr 9, s. 5-16.
Impresje o Leżachowie, kilka wzmianek o Poecie.
8. Zbigniew Żbikowski, Stos, ``Radar'', 1983 nr 44, s. 2-3
Reflexyjny esej o życiu Poety. Dlaczego ,,dżinsowe wydanie'' nie jest oprawione w prawdziwy dżins. ,,Stachura (...) przez niezwykle silny instynkt moralny, jakim był obdarzony, niejako w sposób naturalny wchodził w krąg chrześcijaństwa.''
9. W. Niesiobędzki, Poker, ``Radar'', 1983 nr 9.
Piękne wspomnienie.
10. Barbara Gładych, Co zrobić z kropką nad ypsylonem? ,,Radar'' 1983 nr 22.
11. Jerzy Koperski, Janusz Żernicki, Taki wieczór choć rano, wstęp w: Edward Stachura, Taki wieczór choć rano, wybór Jerzy Koperski, Janusz Żernicki, ANAGRAM, Warszawa 1993, s. 5-12.
12. Barbara Czochralska, Wrażliwość materii, DiG, Warszawa 1998.
    Autorka została opisana przez Stachurę jako "Biofizyk" w opowieści-rzece Wszystko jest poezja. W esejach opisuje swoją znajomość ze Stedem.
13. Wojciech Tochman, Narzeczona, ,,Wysokie Obcasy'', dodatek ,,Gazety Wyborczej'' z dnia 25.09.1999 
    Artykuł o Marcie Kucharskiej - opiekunce i towarzyszce Steda w ostatnich miesiącach życia.
    
14. Roman Śliwonik, Portrety z bufetem w tle, Iskry, Warszawa 2001, s. 199-210. 
    W cyklu alkoholowych wspomnień autora o roli wodorotlenku metylu w życiu różnych znanych postaci -  rozdział o naszym Poecie.

5 Inne

1. Z. Żabicki, Proza... proza..., Warszawa 1966.
Tu fragment o ,,porażce debiutanta''.
2. Krzysztof Rutkowski, Zeszyty podróżne, ,,Poezja'', 1981 nr 8, s. 48-64.
Krótki text o tym, ,,jak nadążyć z pisaniem za życiem''. Znajduje się też w xiążce tegoż autora Przeciw w literaturze (zob pkt 3 poz 23).
Text dostępny na stronie Stachuriada
3. Zdania o Stachurze, ,,Poezja'', 1981 nr 8, s. 102-103.
Zbiór cytatów z recenzji itp.
Text dostępny na stronie Stachuriada
4. B. Majewska, Szarpanie Stachury, ,,Razem'' 1985 nr 7.
9 zdjęć - są też w Biografii pióra Mariana Buchowskiego.

5.1 Texty, do których nie udało mi się dotrzeć (z uwagi na braki w zasobach dostępnych mi bibliotek). Adresy podaję za Mirosławem Wójcikiem

• W. Jurasz, Głos z tamtego świata, ,,Magazyn Kulturalny'' 1981 nr 1.
• Robert Pasieczny, Życiopisanie czy życie i pisanie Edwarda Stachury, ,,Tu i teraz'' 1988 nr 37.
• R. Wójcik, Sted, ,,Tygodnik Polski'' 1984 nr 13.
• S. Zawiśliński, ,,Urok'' legendy, ,,Sztandar Młodych'' 1983 nr 56.
• S. Zawiśliński, Pisarz ,,zmitologizowany'', ,,Sztandar Młodych'' 1985 nr 33.

Jeżeli znalazłaś/eś tu jakieś błędy  lub wiesz, że możnaby coś dodać
to napisz :